суперпазі́цыя

(ад супер- + пазіцыя)

1) мат. падстаноўка функцый у функцыю або зменных велічынь у функцыю;

2) накладанне дзвюх фізічных велічынь, іх аб’яднанае дзеянне, калі яны ўзаемна не ўплываюць адна на адну.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)