полікрышта́ль

(ад полі- + крышталь)

цвёрдае цела, якое складаецца з вялікай колькасці крышталічных зерняў, размешчаных хаатычна (параўн. монакрышталь).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)