Verbum

набо́б

(англ. nabob < інд. navāb, ад ар. nūvvāb)

1) тытул правіцеляў індыйскіх правінцый у 17—19 ст.;

2) перан. еўрапеец, які разбагацеў у Індыі ў 18 ст.;

3) перан. вельмі багаты чалавек, які жыве ў раскошы.