мэ́ндаль

(польск. mendel, ад ням. Mandel)

дзесяць снапоў збожжа, пастаўленых у кучку для прасушкі і накрытых распасцёртым снапом зверху; бабка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)