маха́тма

(санскр. mahātmā = літар. вялікая душа)

1) сусветны дух, бажаство-звышчалавек у індуісцкай міфалогіі і тэасофіі;

2) дадатак з адценнем асаблівай павагі, які далучаецца да прозвішча славутых асоб і выдатных грамадскіх дзеячаў у Індыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)