кульміна́цыя

(фр. culmination < с.-лац. culminatio, ад лац. culmen, -minis = вяршыня)

1) момант найвышэйшага напружання, уздыму, развіцця чаго-н. (напр. к. падзей, к. драмы);

2) астр. праходжанне свяціла праз нябесны мерыдыян.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)