ко́нус

(лац. conus, ад гр. konos)

геаметрычнае цела, якое ўтвараецца вярчэннем прамавугольнага трохвугольніка вакол аднаго з яго катэтаў, а таксама прадмет, які мае форму такога геаметрычнага цела (напр. к. вулкана).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)