клі́нкер1

(ням. Klinker)

надта моцная цэгла, у якую не пранікае вільгаць; выкарыстоўваецца для машчэння дарог, падлогі ў прамысловых будынках і інш.;

2) абпаленая да спякання цэментная сыравіна ў выглядзе цвёрдых кускоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)