камбінато́рны
(ад лац. combinare = звязваць, спалучаць)
1) які адносіцца да камбінаторыкі (напр. к. аналіз);
2) лінгв. пазіцыйны; які залежыць ад пазіцыйнага становішча гукаў і іх артыкуляцыйнага ўзаемадзеяння (гл. алафон).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)