гле́ба

(лац. gleba = грудка зямлі)

1) верхні пласт зямлі, на якім расце расліннасць;

2) перан. аснова, апора.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)