вартава́ць

(польск. wartowac, ад ням. warten)

1) ахоўваць каго-н., што-н.;

2) падсцерагаць, чакаць з’яўлення каго-н., чаго-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)