аўгу́р

(лац. augur)

1) старажытнарымскі жрэц, які тлумачыў волю багоў па шчабятанні і палёце птушак;

2) перан. той, хто робіць выгляд, што ведае асаблівыя тайны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)