алафо́н
(ад ала- + -фон)
лінгв. гук, які адрозніваецца ад іншага гука фанетычнай прыметай, а не функцыяй.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)