акрэдыты́ў

(фр. accréditif, ад лац. accreditivus = вярыцельны)

1) дакумент на права атрымання кім-н. пэўнай сумы грошай у ашчадным банку;

2) від банкаўскага рахунка, паводле якога ажыццяўляюцца безнаяўныя разлікі;

3) вярыцельная грамата, якая пацвярджае паўнамоцтвы дыпламатычнага прадстаўніка пры ўрадзе іншай дзяржавы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)