заклёпшчык, ‑а, м.

Рабочы, які робіць заклёпку (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зако́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да закота. Закотнае акенца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

залаці́льны, ‑ая, ‑ае.

Які прызначаны, служыць для залачэння. Залацільны прэс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замо́клы, ‑ая, ‑ае.

Які замок, стаў мокрым, вільготным. Замоклае сена.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высокаапла́тны, ‑ая, ‑ае.

Які аплачваецца па высокіх тарыфах. Высокааплатная пасада.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высокаідэ́йны, ‑ая, ‑ае.

Які адзначаецца высокай ідэйнасцю. Высокаідэйны мастацкі твор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высокакалары́йны, ‑ая, ‑ае.

Які ўтрымлівае вялікую колькасць калорый. Высокакаларыйны корм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высокамаста́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які вызначаецца высокімі мастацкімі якасцямі. Высокамастацкія вырабы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высокаўраджа́йны, ‑ая, ‑ае.

Які вызначаецца высокай ураджайнасцю. Высокаўраджайны сорт пшаніцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́траўшчык, ‑а, м.

Спец. Рабочы, які робіць вытраўку чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)