шчо́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

1. Памянш.-ласк. да шчака (у 1 знач.). А вейкі доўгія-доўгія, на шчочках не высахлі слёзы. Брыль.

2. Спец. Тое, што і шчака (у 2 знач.). Злоўчаным рухам бацька пераломвае.. [стрэльбу], хавае пад пінжак рулю, прыклад, шчочку ад яе кладзе ў кішэню штаноў. Паўлаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шыпу́н ​1, ‑а, м.

1. Від лебедзя з чырвона-чорнай дзюбай і моцна выгнутай шыяй, які жыве па лесастэпавых азёрах; птушка атрада гусепадобных. Буслы.. з цікавасцю разглядалі шыпуна і не саступалі з месца. Пальчэўскі.

2. Разм. Той, хто шыпіць (у 4 знач.).

шыпу́н ​2, ‑у, м.

Спец. Густы накіп пры плаўцы чыгуну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эвакуа́цыя, ‑і, ж.

1. Арганізаваны вываз насельніцтва, устаноў, прамысловых аб’ектаў і пад. з небяспечных мясцовасцей, якім пагражаюць ваенныя дзеянні або стыхійнае няшчасце. Некалькі месяцаў Марыля жыла ў эвакуацыі, пакуль трошкі адужаў сынок, пакуль прызвычаіўся жыць без маткі. Кулакоўскі.

2. Спец. Выдаленне чаго‑н. адкуль‑н. Эвакуацыя солі з раствору. Эвакуацыя паветра з віскозы.

[Ад лац. evacuo — апаражняю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выпа́льванне ср.

1. выжига́ние;

2. вы́жиг м., обжига́ние, о́бжиг м., выка́ливание, вы́калка ж.;

3. выжа́ривание;

4. спец. нажига́ние;

1-4 см. выпа́льваць 1, 3-5

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адганя́ць несов.

1. отгоня́ть;

2. отводи́ть, отгоня́ть;

3. (уводить куда-л.) угоня́ть;

4. спец. (добывать путём перегонки) отгоня́ть;

5. отделя́ть бороздо́й;

1-4 см. адагна́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

звя́зваць несов.

1. в разн. знач. свя́зывать; (делать посредством вязания — ещё) вывя́зывать;

2. охот. состру́нивать, струни́ть;

3. спец. сча́ливать, спла́чивать; плоти́ть;

1-3 см. звяза́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перамясці́ць сов.

1. (с одного места на другое) перемести́ть, передви́нуть, переста́вить;

2. (дать другое служебное назначение) перемести́ть, передви́нуть;

3. спец. перемести́ть;

п. крэды́ты — перемести́ть креди́ты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перамяшча́ць несов.

1. (с одного места на другое) перемеща́ть, передвига́ть, переставля́ть;

2. (давать другое служебное назначение) перемеща́ть, передвига́ть;

3. спец. перемеща́ть;

1-3 см. перамясці́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мацяры́к, ‑церыка, м.

1. Вялікая частка сушы, якая абмываецца морамі і акіянамі; кантынент. З канца ў канец на свеце, На ўсіх мацерыках — Крэмль ясна людзям свеціць, Да шчасця значыць шлях. Бялевіч.

2. Спец. Пласт зямлі, які залягае пад глебай. Найбольш старажытны культурны слой знаходзіўся на прыродным адкладанні жоўтага пяску, як кажуць археолагі, на мацерыку. Штыхаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

му́фта, ‑ы, ДМ ‑фце, ж.

1. Прыналежнасць жаночай вопраткі, род адкрытага з двух бакоў цёплага мяшочка для сагравання рук. Ідучы, .. [Рыма] не размахвала рукамі, як гэта рабіў.. [Міхась], а ўвесь час трымала іх у муфце. Лупсякоў.

2. Спец. Прыстасаванне, якое служыць для злучэння канцоў труб, валаў, стальных канатаў і пад. Жалезная муфта. Гумавая муфта. Муфта счаплення.

[Ад ням. Muffe.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)