зва́лачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да звалкі. Звалачны пункт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

звані́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да званіцы. Званічная вежа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

звышкаштары́сны, ‑ая, ‑ае.

Які перавышае прадугледжаныя каштарысам расходы. Звышкаштарысныя затраты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

звышме́ткі, ‑ая, ‑ае.

Які мае вельмі дакладную меткасць. Звышметкі стралок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

звышцвёрды, ‑ая, ‑ае.

Які вызначаецца вельмі вялікай цвёрдасцю. Звышцвёрдыя сплавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

звышця́жкі, ‑ая, ‑ае.

Які значна перавышае звычайную цяжкасць. Звышцяжкі метал.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

звышцяку́чы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які валодае ўласцівасцю звышцякучасці. Звышцякучая вадкасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

здзе́лачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да здзелкі. Здзелачны запіс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

здзе́льшчык, ‑а, м.

Рабочы або служачы, які выконвае здзельную работу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

здо́льнік, ‑а, м.

Селянін, які арандаваў зямлю на правах здольшчыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)