забы́ўчывы, ‑ая, ‑ае.

Які хутка і лёгка забывае. Забыўчывы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завяшча́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да завяшчання. Завяшчальнае пісьмо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заклёпшчык, ‑а, м.

Рабочы, які робіць заклёпку (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зако́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да закота. Закотнае акенца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

залаці́льны, ‑ая, ‑ае.

Які прызначаны, служыць для залачэння. Залацільны прэс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замо́клы, ‑ая, ‑ае.

Які замок, стаў мокрым, вільготным. Замоклае сена.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запаля́рны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца за палярным кругам. Запалярныя прасторы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запа́рны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які служыць для запарвання. Запарны чан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запру́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да запруды. Запрудная перагародка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запя́сцевы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да запясця. Запясцевы сустаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)