абро́чнік, ‑а, м.

Гіст. Прыгонны селянін, які знаходзіўся на аброку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абрыко́савы, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да абрыкоса. Абрыкосавае варэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абрэ́зачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да абрэзкі. Абрэзачны цэх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абура́льны, ‑ая, ‑ае.

Які выклікае гнеў, абурэнне, незадавальненне. Абуральны ўчынак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абца́савы, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да абцаса. Абцасавы цвік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абцяжны́, ‑ая, ‑ое.

Які прызначаны, служыць для абцягвання. Абцяжная машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аа́зісны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да аазіса. Аазісная расліннасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абажу́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненні да абажура. Абажурны шнур.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абане́нтны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да абанента. Абанентны аддзел.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абарда́жны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да абардажу. Абардажны бой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)