недаказа́льны, ‑ая, ‑ае.

Такі, які немагчыма даказаць, абгрунтаваць. Недаказальныя палажэнні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

недале́так, ‑тка, м.

Разм. Малады чалавек, які не дасягнуў паўналецця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

недахо́дны, ‑ая, ‑ае.

Які не дае даходу; непрыбытковы. Недаходная гаспадарка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

незапля́млены, ‑ая, ‑ае.

Які не мае плям; чысты. Незаплямленая сукенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нейрахірургі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да нейрахірургіі. Нейрахірургічны інстытут.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нейтралі́зм, ‑у, м.

У палітыцы — напрамак, які адстойвае, абараняе нейтралітэт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

некара́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які не падлягае пакаранню. Некаральны ўчынак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

немузыка́льны, ‑ая, ‑ае.

Які не мае музыкальных здольнасцей, музыкальнага слыху.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непедагагі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які не адпавядае патрабаванням педагогікі. Непедагагічныя паводзіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неперакана́ўчы, ‑ая, ‑ае.

Які пазбаўлены пераканаўчасці; неабгрунтаваны, бяздоказны. Непераканаўчы доказ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)