дыплама́т, -а, М -ма́це, мн. -ы, -аў, м.
1. Службовая асоба, якая займаецца дыпламатычнай дзейнасцю, работай у галіне знешніх зносін.
2. перан. Пра чалавека, які дзейнічае тонка, умела.
3. Плоскі чамаданчык для папер, кніг, сшыткаў і пад. (разм.).
|| ж. дыплама́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дыплама́тыя, -і, ж.
1. Дзейнасць урада па ажыццяўленні знешняй, міжнароднай палітыкі дзяржавы.
2. перан. Тонкі разлік, умельства і спрыт у дзеяннях, накіраваных на дасягненне якой-н. мэты.
Наскрозь бачу тваю дыпламатыю.
|| прым. дыпламаты́чны, -ая, -ае.
Дыпламатычныя адносіны.
Д. падыход да справы.
○
Дыпламатычны корпус — замежныя дыпламаты, акрэдытаваныя ў якой-н. краіне.
|| наз. дыпламаты́чнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дыпло́м, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Пасведчанне аб заканчэнні навучальнай установы або аб прысваенні вучонай ступені або якога-н. звання.
Д. кандыдата навук.
2. Дакумент, што выдаецца як узнагарода за паспяховае выступленне на конкурсе, фестывалі, спартыўным спаборніцтве і пад.
Д. першай ступені.
○
Дыплом з адзнакай — дыплом спецыяліста, які закончыў вышэйшую навучальную ўстанову з выдатнымі адзнакамі.
|| прым. дыпло́мны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дыпло́мнік, -а, мн. -і, -аў, м.
Студэнт, які выконвае дыпломную работу.
|| ж. дыпло́мніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дыпло́мны, -ая, -ае.
1. гл. дыплом.
2. Выкананы для атрымання дыплома (у 1 знач.).
Д. праект.
Дыпломная работа.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дырыжа́бль, -я, мн. -і, -яў, м.
Паветраплавальны апарат, напоўнены газам, забяспечаны рухавіком з паветраным вінтом.
|| прым. дырыжа́блевы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дырыжо́р, -а, мн. -ы, -аў, м.
Кіраўнік калектыву выканаўцаў у аркестры, хоры.
|| прым. дырыжо́рскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дырыжы́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; незак., чым.
Кіраваць аркестрам або хорам пры выкананні музычнага твора.
|| наз. дырыжы́раванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дырэ́ктар, -а, мн. -ы, -аў, м.
Кіраўнік прадпрыемства, якой-н. дзяржаўнай або навучальнай установы.
Д. фабрыкі.
Д. вучылішча.
Д. фірмы.
|| ж. дырэ́ктарка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак (разм.).
|| прым. дырэ́ктарскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дырэктара́т, -а, М -ра́це, мн. -ы, -аў, м.
Калегія дырэктараў якога-н. буйнога прадпрыемства, ведамства на чале з галоўным дырэктарам.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)