па́зуха, ‑і, ДМ ‑зусе, ж.
1. Прастора паміж грудзямі і адзеннем. Трымаць за пазухай. Дастаць з-за пазухі. □ Мікола забраў лісткі, згарнуў, схаваў за пазуху... Навуменка. Стары ўзяў нож і засунуў за пазуху. Гурскі.
2. Спец. Поласць у некаторых частках цела. Лобная пазуха.
3. Спец. Паглыбленне паміж асновай ліста і сцяблом або паміж галінай і ствалом дрэва. Дзве паловы [дрэва] складалі нібы жалабок, а каля ліставой пазухі былі прычэплены шурпатыя галачкі. Маўр.
•••
Насіць камень за пазухай гл. насіць.
Як у бога за пазухай гл. бог.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пасі́ўны, ‑ая, ‑ае.
1. Неактыўны, неэнергічны; абыякавы да ўсяго; проціл. актыўны. «Пасіўнае чаканне — вялікае глупства», — падумаў Ярохін. Шамякін. Сам жа Лабановіч на гэты раз, як бяспраўны настаўнік, сядзеў далей ад стала экзаменатараў у якасці старонняга і пасіўнага наглядальніка. Колас. На змену пасіўнай жальбе прыйшоў пратэст і жаданне волі, глыбокі голас, ускалыхнуты непадробнай страсцю, загучаў па-новаму. Васілевіч.
2. Спец. Які мае адносіны да пасіву (у 2 знач.).
3. Спец. Які мае адносіны да пасіву (у 3 знач.). Пасіўная канструкцыя.
•••
Пасіўны баланс гл. баланс 1.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
стацыяна́рны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае пастаянную арганізацыю і месцазнаходжанне; не перасовачны. Стацыянарная бібліятэка. □ З кожным годам .. паляпшаецца кінаабслугоўванне насельніцтва, пашыраецца сетка перасовачных і стацыянарных установак. «Звязда». Як рабіць клеткі для стацыянарнага ўтрымання баброў, Малінін ведаў. Масарэнка.
2. Які знаходзіцца на лячэнні ў бальніцы, не амбулаторны (пра хворага). Стацыянарны хворы. // Які абслугоўвае такіх хворых. На Горкай знаходзіўся стацыянарны шпіталь брыгады, і не адзін партызан .. залечваў тут свае раны. Шчарбатаў.
3. Спец. Умацаваны нерухома, не перасовачны. Стацыянарны рухавік.
4. Спец. Пастаянны, нязменны. Стацыянарнае электрычнае поле.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́жлукціць сов.
1. спец. вы́бучить;
2. перен., прост. вы́дуть, вы́хлестать, вы́лакать;
в. збан малака́ — вы́дуть (вы́хлестать, вы́лакать) кувши́н молока́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
звя́званне ср.
1. свя́зывание, свя́зка ж.;
2. спец. сча́лка ж.; спла́чивание; спло́тка ж.;
1, 2 см. звя́зваць 1, 3
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адса́джаны
1. отса́женный;
2. поса́женный вновь;
3. отса́женный;
4. о́тнятый;
5. спец. отса́женный;
1-5 см. адсадзі́ць 1-5
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кро́ены
1. прич., порт. кро́енный;
2. прич. ре́занный, наре́занный;
1, 2 см. кро́іць 1, 2;
3. прил., спец. кроёный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пераме́шчаны
1. перемещённый, передви́нутый, переста́вленный;
2. перемещённый, передви́нутый;
3. спец. перемещённый;
1-3 см. перамясці́ць;
○ ~ныя асо́бы — перемещённые ли́ца
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
жанр, -у, мн. -ы, -аў, м.
1. Род твораў у галіне якога-н. мастацтва, які характарызуецца пэўнымі ўласцівасцямі, сюжэтнымі і стылістычнымі прыкметамі.
Лірычны ж.
Ж. ваённага рамана.
2. Жывапіс на бытавыя тэмы (спец.).
Пейзаж і ж.
3. перан. Манера, стыль.
Спектакль у новым жанры.
|| прым. жа́нравы, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ко́стачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.
1. гл. косць.
2. Цвёрдае ядро, семя ў некаторых пладах.
К. персіка.
К. слівы.
3. Тое, што і шчыкалатка.
У рацэ вады па костачкі.
4. Гібкая пласцінка, што ўшываецца ў карсет, сукенку і пад.
|| прым. ко́стачкавы, -ая, -ае (да 2 знач.; спец.).
Костачкавыя плады.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)