сістэматы́чны, -ая, -ае.

1. Які трымаецца пэўнай сістэмы (у 1 знач.).

С. каталог навуковай літаратуры.

2. Рэгулярны, які пастаянна паўтараецца, не перапыняецца.

Сістэматычныя ўрокі па музыцы.

Сістэматычна (прысл.) наведваць заняткі.

|| наз. сістэматы́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бессістэ́мны, ‑ая, ‑ае.

Які не мае пэўнай сістэмы, плана; бязладны. Бессістэмная вучоба. Бессістэмнае чытанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акцэнтало́гія, ‑і, ж.

Раздзел мовазнаўства, які вывучае сістэмы націску ў мовах і іх развіццё.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазагалакты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца, адбываецца і г. д. за межамі Галактыкі. Пазагалактычныя сістэмы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уніфіка́цыя, ‑і, ж.

Звядзенне да аднастайнасці, да адзінай формы, сістэмы. Уніфікацыя машын. Уніфікацыя арфаграфіі.

[Ад лац. unus — адзін і facere — рабіць, ствараць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фармаліза́цыя, ‑і, ж.

Прадстаўленне якой‑н. галіны ведаў у выглядзе сістэмы доказаў або вылічэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цэнаўтварэ́нне, ‑я, н.

Працэс фарміравання цэн на тавары і сістэмы цэн наогул. Законы цэнаўтварэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ме́тад, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. Спосаб пазнання з’яў прыроды і грамадскага жыцця.

2. Прыём, сістэма прыёмаў у якой-н. галіне дзейнасці з мэтай пабудовы і абгрунтавання сістэмы ведаў.

Перадавыя метады вытворчасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дра́хма, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

1. Сярэбраная манета ў Старажытнай Грэцыі, а таксама грашовая адзінка ў Грэцыі да 2002 г.

2. Адзінка аптэкарскай вагі, роўная 3,73 г, што існавала да ўвядзення метрычнай сістэмы мер.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бра́ўнінг, ‑а, м.

Аўтаматычны пісталет асобай сістэмы. Нявідны выхапіў браўнінг і выстраліў не цэлячыся. Колас.

[Ад уласн. імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)