двое... (а таксама двая...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая па значэнню адпавядае словам: два, двайны, напрыклад: двоеўладдзе, дваяжэнства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аклі́кнуцца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; зак.

Адазвацца, падаць голас. Смуглявы малады чалавек толькі ўсміхнуўся і аклікнуўся адным словам: — Здорава! Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

газа...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню словам газ ​1, газавы ​1, напрыклад: газаабмен, газаасвятленне, газаачышчальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гідра...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая па значэнню адпавядае словам: «вада», «водны», «вадзяны», напрыклад: гідрабурэнне, гідрапомпа, гідрастанцыя, гідратэхніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ілжэ... і лжэ...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню словам: «несапраўдны», «непраўдзівы», «ілжывы», напрыклад: ілжэвучоны, ілжэпрарок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кардыё... (а таксама кардыя...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая па значэнню адпавядае словам «сэрца», «сардэчны», напрыклад: кардыёграф, кардыёлаг.

[Ад грэч. kardia — сэрца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мона... (а таксама мана...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню словам «адно», «адзіна», напрыклад: монатэізм, монакультура.

[Ад грэч. mónos — адзін.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саюз...,

Першая частка складаных слоў (назваў устаноў, арганізацый і пад.), якая адпавядае па значэнню словам «саюзны», «агульнасаюзны», напрыклад: саюздрук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

станка...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню словам «станок» (у 1 знач.), «станочны», напрыклад: станказавод, станкабудаўнічы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

этымало́гія, -і, ж.

1. Раздзел мовазнаўства, які вывучае паходжанне і роднасныя сувязі слоў.

2. Паходжанне таго або іншага слова ці выразу.

○

Народная этымалогія (спец.) — памылковае пераасэнсаванне запазычанага слова шляхам устанаўлення сувязі з вядомым словам роднай мовы на аснове некаторых агульных прымет, без уліку рэальных фактаў паходжання.

|| прым. этымалагі́чны, -ая, -ае.

Э. слоўнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)