баро́даўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -давак, ж.

Невялікая цвёрдая нарасць на скуры чалавека, на кары дрэў і інш.

|| прым. баро́давачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

таўро́, -а́, мн. таўры́, -о́ў, н.

1. Кляймо на скуры сельскагаспадарчых жывёл як распазнавальны знак.

2. Прылада для клеймавання жывёлы.

|| прым. таўро́вы, -ая,-ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ціснёны, -ая, -ае.

1. Атрыманы пры дапамозе ціснення (у 1 знач.).

Ц. ўзор.

2. 3 цісненнем (у 2 знач.).

Сумка з каляровай ціснёнай скуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наску́рны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца, праяўляецца на скуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

піядэрмі́я, ‑і, ж.

Запаленне скуры, выкліканае гнаяроднымі мікробамі.

[Грэч. pýon — гной і dérma — скура.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пахідэ́рмія, ‑і, ж.

Спец. Паталагічнае патаўшчэнне скуры; слановасць.

[Ад грэч. pachydermia — таўстаскурасць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кальдкрэ́м, ‑у, м.

Касметычная мазь для змякчэння скуры.

[Англ. cold-cream.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэрматы́т, ‑у, М ‑тыце, м.

Запаленне, захворванне скуры.

[Ад грэч. derma, dermatos — скура.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закро́йшчык, ‑а, м.

Майстар па закрою тканіны, скуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прышчава́тасць, ‑і, ж.

Разм. Уласцівасць прышчаватага. Прышчаватасць скуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)