працверазі́ць, -веражу́, -вярэ́зіш, -вярэ́зіць; -вярэ́жаны; зак., каго (што).

Прывесці ў цвярозы стан.

|| незак. працвярэ́жваць, -аю, -аеш, -ае і працвеража́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. працвярэ́жванне, -я, н. і працверажэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дастасава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; -сава́ны; зак., што да чаго.

Прымяніць, прывесці ў адпаведнасць з чым-н.

Д. тэорыю да практыкі.

|| незак. дастасо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. дастасава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

знамена́тель мат. / знамена́тель дро́би назо́ўнік дро́бу;

знамена́тель отноше́ния прогре́ссии мно́жнік стасу́нку прагрэ́сіі;

привести́ к одному́ знамена́телю а) мат. прыве́сці да аднаго́ назо́ўніка; б) перен. прыве́сці да адно́й ро́ўніцы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ап’яні́ць, ‑ніць; зак., каго-што.

1. Прывесці да стану ап’янення; напаіць. Пах багуну ап’яніў чалавека.

2. перан. Прывесці да стану захаплення, узбуджанасці, экстазу. Слава ап’яніла яго. □ Застаецца ў памяці вобраз калгаснага брыгадзіра — рамантыка, якога расчуліла, ап’яніла вясна. Бярозкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

антыге́н, ‑у, м.

Рэчыва, якое пры ўвядзенні ў арганізм можа прывесці да ўтварэння антыцел.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накаўтава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., каго.

Прывесці (прыводзіць) праціўніка ў стан накаўта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напрыво́дзіць сов. (во множестве)

1. привести́; предста́вить;

2. принести́;

1, 2 см. прыве́сці 1, 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напрыво́дзіць, ‑воджу, ‑водзіш, ‑водзіць; зак.

1. каго. Прывесці, даставіць у вялікай колькасці. Напрыводзіць гасцей.

2. чаго. Прывесці, паведаміць для падмацавання свайго меркавання значную колькасць чаго‑н. Напрыводзіць прыкладаў. Напрыводзіць цытат.

3. каго. Разм. Нарадзіць у вялікай колькасці (пра жывёл).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абла́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак., што.

1. Прывесці да ладу, адрамантаваць, паправіць.

А. старую хату.

2. Уладзіць, арганізаваць (разм.).

А. справу.

|| незак. абла́джваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абла́джванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ускалыхну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак., каго-што.

1. Прымусіць калыхацца.

Вецер ускалыхнуў лісце.

2. перан. Прывесці ў рух, абудзіць да дзейнасці, усхваляваць.

Страшныя чуткі ўскалыхнулі сяло.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)