ускі́даць сов. (в несколько приёмов) взбро́сить, вски́нуть;
у. се́на на гару́ — взбро́сить (вски́нуть) се́но на черда́к
ускіда́ць несов.
1. (вверх) подбра́сывать, подки́дывать, вски́дывать;
2. (на что-л.) забра́сывать, заки́дывать, взбра́сывать, вски́дывать; броса́ть, кида́ть;
3. (об одежде) набра́сывать, наки́дывать;
1-3 см. ускі́нуць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
очко́
1. ачко́, -ка́ ср.;
дать не́сколько очко́в вперёд даць не́калькі ачко́ў напе́рад;
2. (глазок, отверстие) во́чка, -ка ср.;
втира́ть очки́ (кому-л.) настаўля́ць акуля́ры (каму-небудзь), пуска́ць тума́н у во́чы (каму-небудзь); уво́дзіць у зман (каго-небудзь), зама́зваць во́чы (каму-небудзь), забіва́ць ба́кі (каму-небудзь).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
праско́чыць сов., в разн. знач. проскочи́ть;
п. мі́ма каго́-не́будзь — проскочи́ть ми́мо каго́-л.;
п. у двор — проскочи́ть во двор;
п. праз лес — проскочи́ть че́рез лес;
ша́рык ~чыў праз ко́льца — ша́рик проскочи́л сквозь кольцо́;
у карэкту́ры ~чыла не́калькі памы́лак — в корректу́ре проскочи́ло не́сколько оши́бок
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
аддзялі́цца сов.
1. в разн. знач. отдели́ться;
жаўто́к ~лі́ўся ад бялка́ — желто́к отдели́лся от белка́;
не́калькі чалаве́к ~лі́лася ад кало́ны — не́сколько челове́к отдели́лось от коло́нны;
сын ~лі́ўся ад ба́цькі — сын отдели́лся от отца́;
2. отдели́ться, отсоедини́ться, отчлени́ться;
паўво́страў ~лі́ўся ад мацерыка́ — полуо́стров отдели́лся (отсоедини́лся, отчлени́лся) от материка́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пасля́
1. нареч. пото́м, по́сле;
гэ́та мо́жна зрабі́ць п. — э́то мо́жно сде́лать пото́м (по́сле);
2. предлог с род. по́сле; (со словами, обозначающими определённые отрезки времени — ещё) спустя́;
п. Но́вага го́да — по́сле Но́вого го́да;
п. не́калькіх дзён — спустя́ не́сколько дней;
◊ п. до́жджыка ў чацве́р — по́сле до́ждичка в четве́рг
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
расцягну́ць сов.
1. в разн. знач. растяну́ть; (сапоги и т.п. — ещё) разда́ть;
р. рызі́ну — растяну́ть рези́ну;
р. сухажы́лле — растяну́ть сухожи́лие;
р. палатно́ — растяну́ть холст;
р. або́з на не́калькі кіламе́траў — растяну́ть обо́з на не́сколько киломе́тров;
р. тэ́рмін сяўбы́ — растяну́ть срок се́ва;
2. (по частям) растащи́ть, разволо́чь;
3. разворова́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
проскочи́ть сов., в разн. знач. праско́чыць; (промчаться — ещё) прамча́цца;
он проскочи́л ми́мо меня́ ён праско́чыў (прамча́ўся) мі́ма мяне́;
ко́нный разъе́зд проскочи́л в лес че́рез го́рное уще́лье ко́нны раз’е́зд праско́чыў у лес праз го́рную цясні́ну;
моне́та проскочи́ла в щёлку мане́та праско́чыла ў шчы́ліну;
в корректу́ре проскочи́ло не́сколько оши́бок разг. у карэкту́ры праско́чыла не́калькі памы́лак.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
раздзялі́ць сов., в разн. знач. раздели́ть; (на части — ещё) расчлени́ть;
харчы́ трэ́ба было́ р. на не́калькі дзён — продово́льствие ну́жно бы́ло раздели́ть на не́сколько дней;
рака́ ~лі́ла гэ́тыя во́бласці — река́ раздели́ла э́ти о́бласти;
р. тэкст на пара́графы — раздели́ть (расчлени́ть) текст на пара́графы;
р. з кім-не́будзь сваю́ ра́дасць — раздели́ть с ке́м-л. свою́ ра́дость
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́бить сов.
1. в разн. знач. вы́біць, мног. павыбіва́ць;
вы́бить стёкла павыбіва́ць шы́бы;
вы́бить проти́вника из дере́вни вы́біць праці́ўніка з вёскі;
вы́бить пыль из ковра́ вы́біць пыл з дывана́;
град вы́бил посе́вы град вы́біў пасе́вы;
вы́бить меда́ль вы́біць меда́ль;
вы́бить не́сколько очко́в спорт. вы́біць не́калькі ачко́ў;
вы́бить чек разг. вы́біць чэк;
2. (косу) накляпа́ць;
◊
вы́бить из колеи́ вы́біць з каляі́ны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
подчиня́ть несов.
1. (покорять) пакара́ць;
2. (ставить в зависимость) падпарадко́ўваць;
подчиня́ть своё поведе́ние устано́вленным пра́вилам падпарадко́ўваць свае́ паво́дзіны вы́значаным пра́вілам;
подчиня́ть кого́-л. своему́ влия́нию падпарадко́ўваць каго́-не́будзь свайму́ ўплы́ву;
подчиня́ть зако́ну падпарадко́ўваць зако́ну;
3. (ставить под непосредственное руководство — по службе, работе) паднача́льваць;
4. грам. падпарадко́ўваць;
одно́ гла́вное предложе́ние мо́жет подчиня́ть себе́ не́сколько прида́точных адзі́н гало́ўны сказ мо́жа падпарадко́ўваць сабе́ не́калькі дада́ных;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)