кікс, ‑у, м.

Няўдалы ўдар кіем па шары ў більярднай гульні.

[Англ. kicks.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гуля́ны, ‑ая, ‑ае.

Які ўжо быў у гульні. Гуляная калода карт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

размяня́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца; зак.

1. Абмяняцца чым-н. падобным, аднародным.

Р. шапкамі.

2. У шахматнай гульні: зрабіць размен фігур.

Р. сланамі.

3. Пра тых, хто жыве разам: раз’ехацца, падзяліўшы агульную жылую плошчу.

|| незак. разме́ньвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

◊

Разменьвацца на дробязі — расходаваць свае сілы, здольнасці на дробныя справы.

|| наз. разме́н, -у, м. (да 1, 2 і 4 знач.).

Р. фігур у шахматнай гульні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

клю́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

Спартыўны снарад у выглядзе палкі з загнутым канцом для гульні ў хакей, гольф.

|| прым. клю́шачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

серсо́, нескл., н.

Гульня з тонкім лёгкім абручом, які падкідваюць і ловяць спецыяльнай палачкай, а таксама прылады для гэтай гульні (абруч і палачкі).

Гуляць у с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шах², -а, мн. -і, -аў, м.

У шахматнай гульні: нападзенне якой-н. фігурай або пешкай на караля праціўніка, якое стварае яму пагрозу.

Аб’явіць ш.

Ш. каралю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

панці́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак.

У картачнай гульні — рабіць стаўку супраць банка.

[Ад фр. ponter.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

банкаўшчы́к, ‑а, м.

Удзельнік азартнай гульні ў карты, які трымае банк, банкуе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

круп’е́, нескл., м.

Саўладальнік або служачы ігральнага дома, распарадчык гульні і банкоўшчык.

[Фр. croupier.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хаўта́йм, ‑а, м.

Уст. Палавіна гульні ў футболе і хакеі з мячом.

[Англ. half-time.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)