кераты́т, ‑у, М ‑тыце, м.

Запаленне рагавой абалонкі вока.

[Ад грэч. kéras — рог.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

святлабо́язь, ‑і, ж.

Павышаная да болю светлавая адчувальнасць вока.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трахо́ма, ‑ы, ж.

Заразнае хранічнае захворванне слізістай абалонкі вока.

[Грэч. tráchoma ад tráchys — шурпаты.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усёвіду́шчы, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Які бачыць усё. Усёвідушчае вока.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыска́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

Абл. У выразе: прыскаліць вочы (вока) — прыжмурыцца. Гантман прыскаліў вока, быццам прыгадваючы, якая б магла быць такая сума, што дасталася Цітковаму брату. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэціні́т, ‑у, М ‑ніце, м.

Запаленне сятчастай абалонкі вока (рэціны).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сятча́тка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.

Унутраная святлоадчувальная абалонка вока.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рагаві́ца, ‑ы, ж.

Пярэдняя празрыстая частка знешняй абалонкі вока; рагавая абалонка. У бальніцы [Івана Аляксеевіча] адразу паклалі на аперацыйны стол і вынялі з вока востры, як іголка, кавалачак вугалю. Была пашкоджана рагавіца. Мяжэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саро́чын соро́чий;

~на гняздо́ — соро́чье гнездо́;

~на во́ка — бот. соро́чий глаз

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

глаўко́ма, ‑ы, ж.

Хвароба вачэй, пры якой павышаецца ціск унутры вока.

[Грэч. glaukōma.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)