слаяўцо́вы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае слаявішча. Слаяўцовыя расліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сля́бінгавы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да слябінга.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

смаляні́сты, ‑ая, ‑ае.

Які аддае смалой; смалісты. Смаляністы пах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

смо́льшчык, ‑а. м.

Рабочы, які займаецца смаленнем чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

со́маў, ‑ава.

Які належыць сому. Сомаў вус. Сомава галава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спавіва́льны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для спавівання. Спавівальны пояс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спіралепадо́бны, ‑ая, ‑ае.

Які мае выгляд спіралі. Спіралепадобны дрот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спірытуалісты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да спірытуалізму, спірытуаліста.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

срэбралю́б, ‑а, м.

Уст. Чалавек, які вызначаецца срэбралюбствам, карысталюбівец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стрыкту́рны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да стрыктуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)