сачы́ўкавы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які мае адносіны да сачыўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

свёкраў, ‑ава.

Які належыць свёкру. [Зося] пазнала свёкраў голас. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

святата́цкі, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Які мае адносіны да святатацтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

святлометры́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да святламетрыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

святлосігна́л, ‑у, м.

Сігнал, які падаецца пры дапамозе святла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

свяці́льны, ‑ая, ‑ае.

Які выкарыстоўваецца для асвятлення. Свяцільнае масла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

седлападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Які мае форму сядла. Седлападобны выгіб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сепара́таршчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца сепарацыяй чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

серабактэ́рыя, ‑і, ж.

Мікраарганізм, які акісляе адноўленыя злучэнні серы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сералагі́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да сералогіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)