разраза́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, які робіць разрэзку чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ра́мшчык, ‑а, м.

Рабочы, які працуе на лесапільнай раме.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расазна́ўства, ‑а, н.

Раздзел антрапалогіі, які вывучае чалавечыя расы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

растру́бны, ‑ая, ‑ае.

Які мае раструб, раструбы. Раструбныя пальчаткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расціра́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які прызначаецца, служыць для расціркі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раўначле́нны, ‑ая, ‑ае.

У матэматыцы — які мае аднолькавыя члены.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рафінёршчык, ‑а, м.

Спец. Рабочы, які абслугоўвае рафінёрныя апараты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рознахара́ктарны, ‑ая, ‑ае.

Які адрозніваецца ад іншага (іншых) характарам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рудано́сны, ‑ая, ‑ае.

Які змяшчае ў сабе залежы руды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

русі́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да русіна, русінаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)