пляба́н, ‑а, м.

Пробашч, які кіруе вясковай парафіяй, плябаніяй.

[Ад лац. plebs, plebis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

полісемі́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае некалькі значэнняў; мнагазначны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́лісны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да поліса ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

поліфані́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да поліфаніі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праваапартуністы́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да правага апартунізму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

правадніко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да правадніка ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

правідэнцыя́льны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Які прыпісваецца вышэйшай (боскай) волі.

[Ад лац. providentia — наканаванне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праграмі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Спецыяліст, які займаецца праграміраваннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праёмны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які служыць для прабівання наскрозь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

празе́ктар, ‑а, м.

Урач-патолагаанатам, які займаецца анатаміраваннем трупаў.

[Ад лац. prosector — той, хто рассякае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)