няўсту́пчывы, ‑ая, ‑ае.

Не схільны да ўступак; незгаворлівы. Няўступчывы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падлі́злівы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які падлізваецца; ліслівы, угодлівы. Падлізлівы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папі́хіч, ‑а, м.

Разм. Чалавек, якім панукаюць, зняважліва распараджаюцца, камандуюць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патрабава́льнік, ‑а, м.

Чалавек, які прад’яўляе якое‑н. афіцыйнае патрабаванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўапра́нены, ‑ая, ‑ае.

Не зусім апрапены, напалавіну апранены. Паўапранены чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўсляпы́, ‑ая, ‑ое.

Амаль сляпы, не зусім сляпы. Паўсляпы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рабале́пны, ‑ая, ‑ае.

Якому ўласціва рабалепнасць. Рабалепнае пакланенне. Рабалепны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разгільдзя́й, ‑я, м.

Разм. Нядбайны, безадказны ў працы, справах чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сібары́т, ‑а, М ‑рыце, м.

Неадабр. Распешчаны, раздураны раскошаю чалавек.

[Грэч. sybarítēs.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скро́мнік, ‑а, м.

Разм. Чалавек скромных паводзін. Ён — вялікі скромнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)