адраўне́лы, ‑ая, ‑ае.

Які набыў уласцівасці драўніны. Адраўнелы парастак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адсто́ены, ‑ая, ‑ае.

Які адстаяўся; у якога ўтварыўся асадак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адсту́пніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да адступніка, адступніцтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ажыццяві́мы, ‑ая, ‑ае.

Такі, які можна ажыццявіць. Ажыццявімае жаданне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акамадацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае дачыненне да акамадацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акварэлі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Мастак, які піша акварэллю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ако́ншчык, ‑а, м.

Разм. Сталяр, які робіць аконныя рамы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запу́хлы, ‑ая, ‑ае.

Які запух, закрыўся пухлінай. Запухлы твар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заспако́йлівы, ‑ая, ‑ае.

Які заспакойвае, прыносіць заспакаенне. Заспакойлівае слова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

захма́рны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца за хмарамі. Захмарная вышыня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)