дзе́льнік, ‑а, м.

Лік, на які дзеляць другі лік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзіко́ў, ‑ова.

Які належыць дзіку. Дзіковы капыты. Дзікоў лыч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзя́сенны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дзясны, дзяснаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

доўгачасо́вы, ‑ая, ‑ае.

Які працягваецца доўгі час. Доўгачасовая абарона.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыбазо́л, ‑у, м.

Лекавы прэпарат, які валодае сасударасшыральным дзеяннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыфтэры́тны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які мае адносіны да дыфтэрыту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыягно́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Урач, які ставіць дыягназы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыямагні́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адзнакі дыямагнетызму. Дыямагнітнае рэчыва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адапты́ўны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да адаптацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ад’ектывава́ны, ‑ая, ‑ае.

Які перайшоў у прыметнік. Ад’ектываваныя дзеепрыметнікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)