гукапраніка́льны, ‑ая, ‑ае.

Які прапускае гукі, шумы. Гукапранікальныя сцены.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гундо́сы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які гаворыць у нос; гугнявы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гусляро́ў, ‑рова.

Які належыць гусляру. Гусляроў спеў. Гусляровы словы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дазіро́вачны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для дазіроўкі. Дазіровачнае прыстасаванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даказа́льны, ‑ая, ‑ае.

Які можа быць даказаны. Даказальнае палажэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даледніко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які папярэднічаў з’яўленню леднікоў. Даледніковы перыяд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дальто́нік, ‑а, м.

Разм. Чалавек, які хварэе на дальтанізм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дапаўня́льны, ‑ая, ‑ае.

Які выконвае ролю дапаўнення. Дапаўняльны сказ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дарава́льны, ‑ая, ‑ае.

Які можна дараваць, прабачыць. Даравальны ўчынак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даста́ўшчык, ‑а, м.

Работнік, які займаецца дастаўкай чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)