лучко́вы, ‑ая, ‑ае.
Спец. Падобны да лука па сваёй будове, выгляду (пра інструменты). Адам рэзаў у хлеўчуку дровы. Прывітаўшыся, Мікола падхапіў канец лучковай пілы і моўчкі пачаў дапамагаць. Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
міцэ́ла, ‑ы, ж.
Спец.
1. Электрычна зараджаная калаідальная часцінка.
2. толькі мн. (міцэ́лы, ‑цэ́л і ‑цэ́лаў). Вельмі дробныя крышталічныя частачкі, з якіх складаюцца калоідныя рэчывы цела раслін і жывёл.
[Новалац. micella, ад лац. mica — крошка, крупінка.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мута́цыя, ‑і, ж.
Спец.
1. Скачкападобнае змяненне з’яў.
2. У біялогіі — рэзкае змяненне спадчыннай асновы ў жывёл або раслін.
3. Змена, пералом голасу ў падлеткаў з наступленнем палавой спеласці.
[Ад лац. mutatio — змяненне, змена.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
наду́льнік, ‑а, м.
Спец.
1. Шырокае сталёвае кольца на канцы дула. Важка несучы выносістыя ствалы з тоўстымі надульнікамі, грымелі самаходкі. Мележ.
2. Чахол, які надзяецца на дула. Зняць надульнікі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
напаўня́льнік, ‑а, м.
1. Спец. Рэчыва, якое дабаўляецца да іншага рэчыва для паляпшэння тэхнічнай якасці або эканоміі апошняга.
2. Машына, якая служыць для напаўнення тары харчовымі прадуктамі і паўфабрыкатамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падрэ́зка, ‑і, ДМ ‑зцы, ж.
1. Дзеянне паводле дзеясл. падрэзаць (у 1, 2 і 5 знач.).
2. Спец. Апрацоўка на такарным станку тарцовых (папярочных) паверхняў вырабаў з металу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пінцыро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы; Р мн. ‑ровак; ж.
Спец. Зразанне вяршка маладога парастка з мэтай затрымкі росту адных парасткаў і паскарэння росту другіх, што неабходна для рэгуліроўкі плоданашэння.
[Ад ням. pinzieren — адразаць канец.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прамы́вачны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які мае адносіны да прамыўкі. Прамывачны цэх. Прамывачны працэс. □ [Андрэю] трэба было наведаць хлопцаў, якія жылі ў інтэрнаце, каб пагутарыць наконт чарговага прамывачнага рамонту паравоза. Васілёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прышчы́пка, ‑і, ДМ ‑пцы; Р мн. ‑пак; ж.
Спец. Адразанне верхавіны парастка расліны для прыпынення яго росту і ўзмацнення прытоку пажыўных рэчываў да іншых частак расліны. Прышчыпка вінаграду.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раскамандзіро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўны, ж.
1. Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. раскамандзіраваць.
2. Разм. Кантора, якая займаецца размеркаваннем рабочых па работах, а таксама памяшканне, дзе адбываецца такое размеркаванне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)