змяле́лы, ‑ая, ‑ае.

Які змялеў, зрабіўся мелкім. Змялелая рака.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

знаха́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да знахара, знахарства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зносаўсто́йлівы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які валодае зносаўстойлівасцю. Зносаўстойлівы сплаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зоапланкто́н, ‑у, м.

Планктон, які складаецца з жывёльных арганізмаў.

[Ад грэч. zōon — жывёліна і planktós — блукаючы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зруйнава́льны, ‑ая, ‑ае.

Які руйнуе, знішчае; разбуральны. Зруйнавальная сіла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іглападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Які мае форму іглы. Іглападобнае лісце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ідалапакло́нніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ідалапаклонніка, ідалапаклонства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ізаліро́ўшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца ізаліроўкай чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ізатро́пны, ‑ая, ‑ае.

Які характарызуецца ізатрапіяй, ізатропнасцю. Ізатропнае асяроддзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ілювія́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да ілювію.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)