забы́ўчывы, ‑ая, ‑ае.

Які хутка і лёгка забывае. Забыўчывы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зва́дны, ‑ая, ‑ае.

Схільны да звадак. Звадны чалавек. Звадная натура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лагапа́т, ‑а, М ‑паце, м.

Чалавек з заганамі ў вымаўленне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маладасве́дчаны, ‑ая, ‑ае.

Недастаткова дасведчаны ў чым‑н. Маладасведчаны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мізантрапі́чны, ‑ая, ‑ае.

Схільны да мізантропіі; уласцівы мізантропу. Мізантрапічны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мікрацэфа́л, ‑а, м.

Спец. Чалавек з вельмі малой, недаразвітай галавой.

[Ад грэч. mikrós — маленькі і kephalē — галава.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мярзля́к, мерзляка, м.

Разм. Чалавек, вельмі адчувальны да холаду, марозу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неадукава́ны, ‑ая, ‑ае.

Які не мае адукацыі, малапісьменны. Неадукаваны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

недале́так, ‑тка, м.

Разм. Малады чалавек, які не дасягнуў паўналецця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непразо́рлівы, ‑ая, ‑ае.

Няздольны правільна прадбачыць пітон., непрадбачлівы. Непразорлівы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)