ідалапакло́нніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ідалапаклонніка, ідалапаклонства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ізаліро́ўшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца ізаліроўкай чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ізатро́пны, ‑ая, ‑ае.

Які характарызуецца ізатрапіяй, ізатропнасцю. Ізатропнае асяроддзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ілювія́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да ілювію.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

імажыні́сцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да імажынізму, імажыніста.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

імпліцы́тны, ‑ая, ‑ае.

Скрыты, не выказаны яўна, які падразумяваецца.

[Лац. implicite.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

італі́йскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да італікаў, італійцаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іша́чы, ‑ая, ‑ае.

Які належыць, уласцівы ішаку. Ішачы голас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кажамя́ка, ‑і, м.

Уст. Майстар, які вырабляе сырамятныя скуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́інаў, ‑нава.

Які належыць каіну.

•••

Каінава кляймо гл. кляймо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)