абкла́дчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца абкладваннем чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абкле́йшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца абклейкай чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аблысе́лы, ‑ая, ‑ае.

Які стаў лысы; палыселы. Аблыселая галава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абру́бачны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае дачыненне да абрубкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абрубны́, ‑ая, ‑ое.

Які ужываецца для абрубкі. Абрубны станок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абсалюты́сцкі, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Які мае дачыненне да абсалютызму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абсарбцы́йны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да абсорбцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абскуранты́сцкі, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Які мае дачыненне да абскурантызму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абскура́нцкі, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Які мае дачыненне да абскуранта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абуджа́льны, ‑ая, ‑ае.

Які абуджае да чаго‑н.; пабуджальны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)