Verbum

разва́жлівы, -ая, -ае.

1. Які любіць падумаць, разважыць.

Старэйшы брат больш р.

2. Які выяўляе развагу, здольнасць разважаць.

Гаворка ў яго разважлівая.

|| наз. разва́жлівасць, -і, ж.

тэарэ́тык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Чалавек, які займаецца распрацоўкай тэарэтычных пытанняў у якой-н. галіне ведаў.

Фізік-т.

2. Чалавек, які любіць абстрактна разважаць.

стары́, -а́я, -о́е.

1. Які дасягнуў старасці.

Старая жанчына.

Цяжка жыць старому (наз.).

2. Які даўно ўзнік, існуе доўгі час.

Старая вёска.

3. Якім доўга карысталіся, паношаны.

Старыя падручнікі.

Старая сукенка.

4. Мінулы, які даўно прайшоў, не сучасны.

Старыя парадкі.

5. Які быў раней, папярэднічаў каму-, чаму-н.

Старое рэчышча ракі.

6. Зроблены, створаны даўней і які захаваўся да цяперашняга часу; даўнейшы.

Старая частка горада.

Старая архітэктура.

7. Вопытны, бывалы.

С. грыбнік.

8. Даўно вядомы.

Старая прымаўка.

9. Які стаў нясвежым, страціў свае якасці (пра прадукты харчавання).

Старое сала.

10. Які стаў несапраўдным пасля пэўнага тэрміну або пасля выкарыстання.

С. білет.

С. пропуск.

◊

І стары і малады — усе да аднаго, усе без разбору.

жалабава́ты, -ая, -ае.

Які мае форму жолаба.

Жалабаватая дошка.

заву́шны, -ая, -ае.

Які знаходзіцца за вухам.

Завушная пухліна.

заміну́лы, -ая, -ае (разм.).

Які папярэднічае мінуламу.

З. год.

запе́чны, -ая, -ае.

Які знаходзіцца за печчу.

З. цвыркун.

заружаве́лы, -ая, -ае.

Які заружавеў, зрабіўся ружовым.

Заружавелае неба.

зарэ́чны, -ая, -ае.

Які знаходзіцца за ракой.

Зарэчныя лугі.

захапля́льны, -ая, -ае.

Які выклікае захапленне, цікавасць.

З. раман.