Verbum

тэарэ́тык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Чалавек, які займаецца распрацоўкай тэарэтычных пытанняў у якой-н. галіне ведаў.

Фізік-т.

2. Чалавек, які любіць абстрактна разважаць.

уло́ўны, -ая, -ае.

1. Такі, які можа быць уловлены на слых.

Ледзь у. шэпт.

2. Які дае добры ўлоў (спец.).

У. год.

|| наз. уло́ўнасць, -і, ж.

стары́, -а́я, -о́е.

1. Які дасягнуў старасці.

Старая жанчына.

Цяжка жыць старому (наз.).

2. Які даўно ўзнік, існуе доўгі час.

Старая вёска.

3. Якім доўга карысталіся, паношаны.

Старыя падручнікі.

Старая сукенка.

4. Мінулы, які даўно прайшоў, не сучасны.

Старыя парадкі.

5. Які быў раней, папярэднічаў каму-, чаму-н.

Старое рэчышча ракі.

6. Зроблены, створаны даўней і які захаваўся да цяперашняга часу; даўнейшы.

Старая частка горада.

Старая архітэктура.

7. Вопытны, бывалы.

С. грыбнік.

8. Даўно вядомы.

Старая прымаўка.

9. Які стаў нясвежым, страціў свае якасці (пра прадукты харчавання).

Старое сала.

10. Які стаў несапраўдным пасля пэўнага тэрміну або пасля выкарыстання.

С. білет.

С. пропуск.

◊

І стары і малады — усе да аднаго, усе без разбору.

нако́сны, -ая, -ае.

Які ўтвараецца на касцях.

Накосная пухліна.

нало́бны, -ая, -ае.

Які надзяваецца на лоб.

Налобная павязка.

намагі́льны, -ая, -ае.

Які знаходзіцца на магіле.

Н. помнік.

напаўкру́глы, -ая, -ае.

Які мае форму паўкруга.

Напаўкруглае акно.

напле́чны, -ая, -ае.

Які носяць на плячах.

Наплечныя рамяні.

насе́ністы, -ая, -ае.

Які мае многа насення.

Н. агурок.

насі́льны², -ая, -ае.

Які ажыццяўляецца шляхам насілля.

Насільная смерць.