адсе́к, ‑а, м.

Спец. Ізаляванае аддзяленне карабля, самалёта і пад.; памяшканне спецыяльнага прызначэння. □ [Паліва] надзейна ізалявана ад адсекаў, дзе захаваны запасы канцэнтраваных прадуктаў харчавання, вады, вадкага кіслароду. Шыцік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адсо́рбцыя, ‑і, ж.

Спец. Паглынанне часцінак газу, пары або асобных састаўных часцінак раствору паверхневым слоем другога рэчыва; паверхневае паглынанне, у адрозненне ад абсорбцыі — паглынання ўсім аб’ёмам рэчыва.

[Ад лац. ad — да і sorbere — паглынаць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

амо́графы, ‑аў; адз. амограф, ‑а, м.

Спец. Словы ці формы слоў, якія аднолькава пішуцца, але маюць рознае значэнне і розны націск (пара і пара, прыклад і прыклад).

[Грэч. honós — аднолькавы і gráphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абката́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Ездзячы, зрабіць паверхню роўнай, гладкай. Абкатаць новую дарогу.

2. Спец. Пробнай яздой, работай праверыць гатоўнасць, прыгоднасць чаго‑н. Абкатаць аўтамашыну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маскі́т, ‑а, М ‑кіце, м.

1. Крывасоснае паўднёвае насякомае атрада двухкрылых.

2. толькі мн. (маскі́ты, ‑аў). Спец. разм. Быстраходныя ваенныя караблі, прызначаныя для баявых дзеянняў вялікімі групамі.

[Ісп. mosquito ад лац. musca — муха.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

металагра́фія, ‑і, ж.

1. Навука, якая займаецца вывучэннем структуры і фізічных уласцівасцей металаў і сплаваў.

2. Спец. Друкаванне з гравіраваных або траўленых металічных форм з паглыбленым рысункам.

[Ад грэч. metallon — метал і graphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

многакаляро́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Афарбаваны ў некалькі колераў; рознакаляровы. Многакаляровая тканіна.

2. перан. Разнастайны.

3. Спец. Які друкуе ў некалькі колераў. // Надрукаваны ў некалькі колераў. Многакаляровы плакат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падва́хтавы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які павінен змяніць таго, хто стаіць на вахце. Падвахтавы матрос.

падвахтавы́, о́га, м.

Той, хто назначаецца на вахту (у 1 знач.). Выклікаць падвахтавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падсе́чка, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. падсячы, падсекчы (у 1, 2 і 4 знач.).

2. Спец. Насечанае месца на сасне для збору смалы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падтава́рнік, ‑а, м.

Спец. Тонкія сасновыя ці яловыя бярвенні, жэрдкі, якія выкарыстоўваюцца для падсцілкі пад тавары, грузы на суднах, барках, а таксама для часовага мацавання ў шахце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)