Ву́шнік ’навушнік’ (Байк. і Некр., Гарэц.). Магчыма, наватвор 20‑х гадоў ад ву́ха, вушны́ для перакладу рус. наушник.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вію́шка ’пража, звітая на вялікае верацяно для прасушкі’ (Жд., 1). Рус. дыял. вью́шка ’маток нітак’. Да віць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кляпе́нь ’палачка для віцця аборак, вяровак’ (Мат. Гом., З нар. сл.). Рус. клепень ’клін, калок’. Да кляп (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ко́пустка ’лапатачка для размешвання цеста’ (З нар. сл., Бір.). Параўн. копысць (гл.). Да капаць (гл.). Кантамінацыя з капуста.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Крампа́дла ’калочак для звязвання снапоў, кулёў’ (Сл. паўн.-зах.). Параўн. польск. krępować ’звязваць’ (там жа, 2, 515). Паланізм.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ківі́лы ’апалонікі’ (Сл. паўн.-зах.). З літ. kivynas ’апалонік’, там жа, 459, з іншым значэннем для літ. слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Манкіра́нт ’прылада для правядзення радкоў на градзе’ (Жд. 1). З польск. markier ’маркёр’ пад уплывам польск. markierant ’гультай’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мы́йніца1 ’начынне для мыцця’ (горац., Др.-Падб., Нас.). З польск. myjnica ’таз’. Пазней развілося значэнне ’рукамыйнік’ (Гарэц.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Не́генькі ’далікатненькі’ (Нас.), кднёга (гл.), незвычайнае для беларускай мовы спалучэнне ‑ге‑ сведчыць пра позні або экспрэсіўны характар слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Падпадуха ’перапёлка’ (Дразд.), пудпудніца ’тс’ (Маш.). Гукапераймальнае. Параўн. укр. підпідьомдля адлюстравання крыку перапёлкі’, підпідьомкати ’крычаць (аб перапёлу)'

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)