высокасцябло́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае высокае сцябло. Высокасцябловая кукуруза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высокатэхні́чны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца на высокім тэхнічным узроўні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высокаўрадлі́вы, ‑ая, ‑ае.

Які забяспечвае высокі ўраджай. Высокаўрадлівыя землі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выстаўны́, ‑ая, ‑ое.

Які можна выставіць, высунуць. Выстаўная рама.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вышкаманта́жны, ‑ая, ‑ае.

Які займаецца мантажом вышак. Вышкамантажная брыгада.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вялікаўзро́ставы, ‑ая, ‑ае.

Які выйшаў з школьнага ўзросту; перарослы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галакты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які адносіцца да галактыкі. Галактычны экватар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галуно́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да галуну ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

га́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Ганы, танцаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гарлаві́к, ‑а, м.

Разм. Урач, які лечыць горла; ларынголаг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)