асто́йлівы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае астойлівасць. Астойлівае судна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

астыгматы́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да астыгматызму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аўдаве́лы, ‑ая, ‑ае.

Які стаў удаўцом (удавой). Аўдавелы мужчына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аўтаге́ншчык, ‑а, м.

Разм. Рабочы, які займаецца аўтагеннай зваркай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аўтакраты́чны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Які мае адносіны да аўтакратыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аўтатра́нспартны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да аўтамабільнага транспарту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аўча́р, ‑а, м.

Чалавек, які даглядае авечак; авечы пастух.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ацвярдзе́лы, ‑ая, ‑ае.

Які стаў цвёрдым; зацвярдзелы. Ацвярдзелая смала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ашука́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ашуканца, ашуканства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аэрапла́навы, ‑ая, ‑ае.

Уст. Які мае дачыненне да аэраплана.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)