выкрута́сісты, ‑ая, ‑ае.
Разм. Надзвычай мудрагелісты, вычварны. Выкрутасісты подпіс. Выкрутасістая мова. □ [Сцёпка:] — Каб выказаць разумную думку, не трэба многа прыгожых і выкрутасістых слоў. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́тнуць, ‑тну, ‑тнеш, ‑тне; зак., каго.
Разм. Тое, што і выцяць. [Ігнась] не знаходзіў слоў, каб выказаць сваё абурэнне, і хацеў вытнуць Пімчука. Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вастра... (гл. востра...).
Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «востра...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: вастраверхі, вастразубы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
веліка... (гл. вяліка...).
Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «вяліка...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: велікагрузны, велікадушны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вугля... (гл. вугле...).
Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «вугле...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: вугляносны, вуглясос.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гелія..., (гл. геліё...).
Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «геліё...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: геліяграфія, геліяскоп.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
закана... (гл. закона...).
Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «закона...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: заканазнаўства, заканадавец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
земля... (гл. земле...).
Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «земле...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: землязнаўства, земляробства.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зерня... (гл. зерне...).
Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «зерне...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: зернясховішча, зерняедны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зія́нне, ‑я, н.
У лінгвістыцы — збег галосных на стыку двух слоў, з якіх адно заканчваецца, а другое пачынаецца на галосную, напрыклад: добра адпачыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)