зерняе́дны, ‑ая, ‑ае.

Які харчуецца толькі зернем. Зерняедныя птушкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зма́зчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца змазкай чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змыва́льны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для змывання. Змывальны чан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змяле́лы, ‑ая, ‑ае.

Які змялеў, зрабіўся мелкім. Змялелая рака.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

знаха́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да знахара, знахарства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зносаўсто́йлівы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які валодае зносаўстойлівасцю. Зносаўстойлівы сплаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зоапланкто́н, ‑у, м.

Планктон, які складаецца з жывёльных арганізмаў.

[Ад грэч. zōon — жывёліна і planktós — блукаючы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асіры́йскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да Асірыі, асірыйцаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асто́йлівы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае астойлівасць. Астойлівае судна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

астыгматы́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да астыгматызму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)