ка́інаў, ‑нава.

Які належыць каіну.

•••

Каінава кляймо гл. кляймо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калібрава́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які служыць для калібравання, каліброўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каляву́шны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца каля вуха. Калявушная залоза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каменябо́ец, ‑бойца, м.

Рабочы, які разбівае каменне на шчэбень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канакра́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Злодзей, які крадзе коней.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канкла́ў, ‑лава, м.

Савет кардыналаў, які выбірае рымскага папу.

[Ад лац. conclave — зачынены пакой.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канцэсіяне́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які належыць канцэсіянеру, канцэсіянерам. Канцэсіянерскі капітал.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капу́снішча, ‑а, н.

Участак поля, які быў пад капустай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гіперто́нік, ‑а, м.

Разм. Чалавек, які хварэе гіпертанічнай хваробай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гнаяро́дны, ‑ая, ‑ае.

Які выклікае гнойнае запаленне. Гнаяродныя бактэрыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)